Στου ανεκπλήρωτου την παραδεισένια τη γη
Το " Σ' αγαπώ " μας σαν χαμένο παιδί!
Ορφανό και μετέωρο , άτολμο στέκει παράμερα.
Μια απέραντη θλίψη στα μάτια του
Ένα κλαδί γιασεμί στο στρογγυλό το χεράκι του
(Εκείνο που φύλαξα να σου δώσω στ' αντάμωμα )
Καρτερά την γαλήνη στ' αγκάλιασμα
Την θαλπωρή του φιλιού μας ποθώντας
Μα ξέρει πως παιδί για πάντα θα μείνει!
Η σειρά του δεν έφτασε σε τούτη την Πλάση
Αδημονώντας την ευκαιρία ελπίζει ν' αδράξει
Να μεγαλώσει , προτού χαθεί η ζωή μας για πάντα.
Να πάρει επιτέλους υπόσταση!
Αρνείται πεισματικά τούτη την εγκατάλειψη.
Μάτια θλιμμένα κοιτάζει τριγύρω
Και στο παιχνίδι του κι εκεί δακρυσμένο
Το "Σ' αγαπώ " μας!... Αγάπη μου!
Που δεν το αφήσαμε να μεγαλώσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου