Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017
Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017
ΘΑΛΑΣΣΕΣ
Χιλιάδες οι θάλασσες
που τα πόδια μου προσκύνησαν.
Χιλιάδες ανάσες αλμυρές
πνοή δώσανε στο δέρμα μου.
Κι εγώ ν' ατενίζω αγέρωχα
της Φύσης το Τέλειο
και να μην δύναμαι
να ανήκω εκεί!
Χιλιάδες υγροί προσκυνητές
να με συνετίσουν δεν μπόρεσαν
ακόμα αγέρωχα θωρώ τον ορίζοντα
κύματα δαμάζοντας,
αποστάσεις και μίλια.
Την ανθρώπινη φύση μου
να υποτάξω δεν μπόρεσα.
Κι έτσι υβριστής του Υπέροχου
στέκομαι ακόμη
στην άκρη απ' τις Θάλασσες.
{Από την συλλογή μου "Άλικοι Στίχοι" Άλλωστε Εκδόσεις 2016}
http://alloste.gr/
φωτο: John William Waterhouse "Miranda"
Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2017
Κυριακή 23 Ιουλίου 2017
ΚΥΜΑΤΑ
Μην τα μετράς τα κύματα
με βλέμματα στεριάς.
Να τα μετράς μ' ανάσες του ορίζοντα
με παφλασμούς αλμύρας
με φτερουγίσματα των γλάρων δυνατά
και με σταγόνες που χυμούν απάνω στο βοριά.
με βλέμματα στεριάς.
Να τα μετράς μ' ανάσες του ορίζοντα
με παφλασμούς αλμύρας
με φτερουγίσματα των γλάρων δυνατά
και με σταγόνες που χυμούν απάνω στο βοριά.
Μην την μετράς τη θάλασσα πάνω απ' τα βράχια
κανείς ποτέ τα βράχια δεν αγάπησε.
Του άλμπατρος το πέταγμα και της αλκυόνης το ταξίδι
να μετράς...
Το παιχνίδισμα του αγέρα πάνω στο πανί
και την δροσιά την αλμυρή στα χείλια.
Άσε το πέλαγο να σε φιλήσει απαλά
κράτα με την καρδιά σου την αλήθεια.
Ταξίδεψε σαν το πουλί
ανέμελα , απαλά
(Ρ. Γέρου)
Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017
ΤΟ ΘΛΙΜΜΈΝΟ ΠΟΊΗΜΑ
Ένα θλιμμένο ποίημα
βάλθηκα να σας γράψω,
μ' ονείρου αναφιλητά
κι έρωτα κουρνιαχτό.
Ένα θλιμμένο ποίημα
με πίκρα ποτισμένο
να μαρτυρά απόρριψης
τον πόνο τον βουβό.
Μαύρο μελάνι έσταξα
στης πένας την γραφίδα
σε δάκρυα απόγνωσης
την βούτηξα μετά.
Κι άρχισα τον συλλογισμό
με θάρρος κορωνίδα
στα μάτια σας να φέρω πυρετό.
Ένα θλιμμένο ποίημα
δεν μπόρεσα να γράψω.
Τ' απόγιομα με βρήκε
τους στίχους να μετρώ.
Ήτανε χρόνια δίσεκτα
για λέξεις ματωμένες,
στομώσανε τα λόγια
που βράζαν μισεμό.
Έσκισα αίφνης το χαρτί
το πέταξα μακριά μου,
όπως και κάθε θλίψης μου
πικρό αναστεναγμό.
Η γάτα μου που λούζεται
-μόνιμη συντροφιά μου-
εκείνη μου ψιθύρισε
το παμπάλαιο μυστικό.
"Γράφε ποιήματα χαράς
είν' η ζωή μας λίγη.
Μη σπαταλάς ούτε λεπτό
με δάκρυα σκοτεινά.
Κι εγώ, γάτα κι αν είμαι
κι έχω ζωές εφτά,
καμιά δεν θα χαράμιζα
σε λύπης αγκαλιά".
Κι έκαμα όπως πρόσταξε
το μικρό μου το γατί
γιατί στυφή ζωή
και μίζερη,
είναι σαφώς λειψή.
{Ρένα Γέρου}
Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017
Στιχοι- ώδης δημιουργία
Σε στίχους ανάπαιστους
Την ψυχή μου εκδίδω
Με κύμβαλα άλικα
Υμνώ την αγάπη.
Αβέλτερα τα λόγια μου κι αβλαβή
Σε ώτα με προσηνή προδιάθεση
Ευλαβικά αποθέτω.
Με φειδώ αισιοδοξώ
Μ' εγκαρτέριση δέχομαι
Επαίνους και πλάνες.
Ατέρμονη του ωραίου η αναζήτηση
Πόθος κρυφός
Στην καρδιά μου σταλάζει ευδαιμονία
Αβάκχευτη της ψυχής μου η ουσία.
Ατελεύτητη της λυρικής μου έμπνευσης
Η πηγή.
( Ρένα Γέρου )
(Ένα ελάχιστο ποίημα)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)